Nöbetçi Eczaneler
Devleti soyan ve hayırsever geçinen zenginlerden hep bahsedilmiştir! Maalesef, bu tezatları hep yaşıyoruz. İspat edemezsek bile, devleti soydukları belli birçok iş adamları, holdingler, kendilerini öyle hayırsever, vatansever gösteriyorlar ki, şaşırmamak elde değil!
Hırsızlıklarını, soygunlarını, vurgunlarını, talanlarını kamufle etmek için okullar, yurtlar, yapanlar mı istersiniz, hayır işlerinde yarışıyor görünerek hastaneler, imarethaneler, hatta vakfiyeler kuranlar mı ararsınız! Ramazanlarda yardım paketleri gönderenleri mi, öğrencilere burs verenleri mi, kanaat önderi din allamelerine(!) zekât verenleri mi sorarsınız!
Alavere, dalavere işler yaparak köşeyi dönenler, servetlerine servet katmak için bakır çıkaracağız diyerek, devletin altın rezervlerini ruhsatsız işleyenler, miadı dolmuş veya dolmak üzere olan ilâçları Devlet Hastanelerine kakalayanlar, ihalelerde, devlet kurum ve kuruluşlarını kazıklayanlar, Devlete satarken pahalı; devletten alırken malları, arsaları, iş yerlerini ucuza kapatanlar nedense hep hayırsever kisvesine bürünenler arasından çıkmaktadırlar!
Evet ve maalesef tezatlar ülkesi olduk. Bu bakımdan, ben birilerinin, bir hayır işi yaptıklarını duyduğum veya okuduğum zaman zihnimde hep istifhamlar oluşur. Yaptığı bu hayır işinin kaynağı nedir, helâl mi, haram mı diye, kafamda sorgular, dururum!
“Bilge Adam” olabilmek, gerçekten büyük bir meziyettir. Bilge adam olmanın ölçüsü kişinin malı, mülkü, serveti değildir. Meydana getirdiği eserlerdir. Karun da, zengin olmasının, bilge kişi olmasından kaynaklandığını zannetmişti. Ancak önce imanını, sonra da malını, mülkünü bir çırpıda kaybetti! Demek oluyor ki malla, mülkle bilge olunmaz!
Sakal bırakmakla da bilge olunmayacağı aşikârdır. Unutmayalım ki, keçilerin de sakalları vardır. “Elleri öpülmesi gerek” zannettiğimiz nice kişiler var ki, aslında ellerinin öpülmesi değil, kesilmesi gerekir! Servetlerini nasıl kazandıkları belli olmayan, işlerine helal haram karıştıran kişilerin, ellerini öpmek değil, kesmek gerekli. Unutmayalım “Çok lâf yalansız, çok mal haramsız olmaz!” yüzlerce yılların deneyimi sonucu ortaya çıkmış bir atalar sözüdür.
Zamana ve zemine uygun davranan insanlara ise mürai denilir. Düne kadar ataist olan biri, iktidarın nimetlerinden yararlanmak için sakal bırakıp, beş vakit namaz kılmağa başlarsa, işte mürailik budur!
Cami, okul, çeşme yapmak, öğrencilere burs vermek de bilgelik değildir. Önemli olan, bu gibi hizmetleri Allah rızası için yapmaktır. Gösteriş olsun diye veya vergiden kaçırmak için ya da bazı ihaleleri kotarmak için yapılan işlerin manevi açıdan hiçbir değeri olmaz. Allah’ın da bu gibi mürailere asla ihtiyacı yoktur!
Meşhur bir tekerleme vardır:
Eşek Âlim Olmaz Su Taşımakla Tekkeye,
İnsan Adam Olmaz Gitmek İle Mekke’ye ..
Yüce Allah bizi, bilgisiz bilgelerden korusun. Amin!
YORUMLAR