ADALET HANIM’A, AŞK MEKTUPLARI-3-

Sevdalısı olduğum, aşkıyla yanıp tutuştuğum ADALET HANIM’A daha önce de iki mektup yazmış, ilân-ı aşkta bulunmuştum. Yıllardan beri beni koyup giden, karabulutların arkasına gizlenen ADALET HANIM’A bu üçüncü mektubumdur.  Neden gitti bıraktın beni Adalet Hanım! Neredesin, nerelerdesin! Hangi zâlim seni kopardı, uzaklara, çok uzaklara attı. Sana duyduğum sonsuz aşkı haykırmak, herkeslere duyurmak istiyorum. Sana âşık olduğumu, aşkınla yanıp tutuştuğumu duymayan kalmasın diyorum. Ben Kays’ım, beni MECNUN’a çeviren LEYLÂ’M sensin! Hangi çöllerdesin, söyle geleyim, aşkımı itiraf edeyim. Sen su kadar, hava kadar, hatta onlardan da çok daha gereklisin. Sen, yaşamımın sebebisin! Sen olmasan, seni bulmak hâyali muhal olsa, yaşar mıyım dersin!

Hasretinle Kerem’e döndüm, ince hastalığa tutuldum, VEREM oldum. Ferhat gibi sana ulaşmak için elimde külünk, dağları delmeğe razıyım. Yeter ki sana ulaşayım. O lepiska sarısı gür saçlarının kokusunu özledim. Misk-ü amber kokan dudaklarına hasretim. Amasya elmasına benzeyen yanaklarını, saf inciden dökme dişlerini, her kokuyu en hassas şekilde algılayan burnunu, baldan tatlı dilini özledim.

Ya okyanuslar gibi masmavi gözlerin, kalem gibi dertlerimi yazmaya hazır kaşların, yüreklere ok gibi saplanan kirpiklerin yok mu!

Her şeyden çok, okyanuslar gibi derin, masmavi gözlerindeki parıltıya âşığım. O parıltılar ki âşıklarına ilham olur, hayat verir. Sensizlik ne kadar zor, ne kadar çekilmezmiş   seni yitirince bildim, öğrendim. Anne kucağına hasret bebek gibiyim. Başımı yumuşacık göğsüne dayamak, dayayarak güven ve huzur içinde olmak istiyorum. Sensizlik, küçük bir çocuğun öz annesini yitirmesi gibi bir şey! Sen olmayınca, seni görmeyince bütün sevdiklerini yitirmiş yetim çocuk gibiyim.

Adalet Hanım, sevgilim, canım. Bu hasretlik ne zaman bitecek, ne zaman döneceksin. Beni daha ne kadar bekleteceksin. Seni dönmüş görmeden gözlerimi kaparsam, hasretinle gideceğim. Gözlerim açık gideceğim.

Adalet Hanım seni sevmek Yüce RABBİMİN EMRİ. Bundan dolayıdır ki sana Ömer gibi, Nuşirevan gibi âşığım. Mecnun için Leyla, Kerem için Aslı, Ferhat için Şirin neyse sen de benim için O’sun. Sen geri dön de varsın ölümüm elinden olsun.

Gerçekten âşık olduğum, ancak yıllardan beri kaybettiğim bir sevdiğim vardı. Adı ADALET’Tİ! Bu ayrılık, gönlümde derin yaralar açtı. Nereye gitti, göğe mi çekildi, bilemiyorum. Bu derin üzüntü içinde istedim ki ADALET HANIMA sonsuz aşkımı dile getiren bir mektup daha yazayım. Olur ya, bu mektubumu okur da, onsuz ne kadar çaresiz kaldığımı öğrenir ve geri döner.

İşte, ADALET HANIMA geri döner ümidiyle kaleme aldığım ilân-ı aşk mektubum:

Neden gittin bıraktın beni Adalet Hanım! Oysa ben sana duyduğum sonsuz aşkı haykırmak, herkese duyurmak istiyorum. Sana âşık olduğumu, aşkınla yanıp tutuştuğumu duymayan kalmasın diyorum!

O lepiska sarısı gür saçlarının kokusunu özledim. Misk-ü amber kokan dudaklarına hasretim. Amasya elmasına benzeyen yanaklarını, saf inciden dökme dişlerini, her kokuyu algılayan hassas burnunu, baldan tatlı dilini özledim.

Ya okyanuslar gibi masmavi gözlerin, kalem gibi dertlerimi yazmaya hazır kaşların, yüreklere ok gibi saplanan kirpiklerin yok mu!

Her şeyden çok, okyanuslar gibi derin, masmavi gözlerindeki parıltıya âşığım. O parıltılar ki âşıklarına ilham olur, hayat verir. Sensizlik ne kadar zor, ne kadar çekilmezmiş seni yitirince bildim, öğrendim.

Anne kucağına hasret bebek gibiyim. Başımı yumuşacık göğsüne dayamak, dayayarak güven ve huzur içinde olmak istiyorum. Sensizlik, küçük bir çocuğun öz annesini yitirmesi gibi bir şey! Sen olmayınca, seni görmeyince bütün sevdiklerini yitirmiş yetim çocuk gibiyim.

Adalet Hanım, sevgilim, canım! Bu hasretlik ne zaman bitecek, ne zaman döneceksin. Beni daha ne kadar bekleteceksin. Seni dönmüş görmeden gözlerimi kaparsam, hasretinle gideceğim. Gözlerim açık öleceğim.

Adalet Hanım seni sevmek Yüce RABBİMİN EMRİ. Bundan dolayıdır ki âşığım sana Ömer gibi, Nuşirevan gibi.  Mecnun için Leyla; Kerem için Aslı; Ferhat için Şirin; Kamber için Arzu neyse sen de benim için O’sun. Sen geri dön de varsın ölümüm elinden olsun!

Evet, seni sevmek kesinkes yüce ALLAH’IN EMRİDİR. Seni uzaklaştıransa İblislerin, Firavunların, Hamanların, Karun’ların, Tagutların kibridir!

Aşkın ile Peygamberin sevdasıyla inleyen HANANE gibiyim. Sen LEYLA isen, ben aşkınla MECNUN  olan KAYS-I DİVANEYİM. Fuzuli’nin şiirindeki gazelsin sen, hem güzel, hem ezelsin sen. Bir zalim avcı seni tuzağına düşürdü. Aldı seni uzaklara, çok uzaklara götürdü.

Sen ŞİRİN’SEN, FERHAT’IN benim. Külünkle dağları delenim. Aramıza bizim bir CADI girdi, o cadı yüzünden kaybettim seni.

Sen ASLI’sın, KEREM de benim. Hasretinle verem olan da benim. Kaçırıp götürdü KEŞİŞ baban. O gayri Müslim, ben Müslüman.

Sen ARZU’ysan KAMBER’İN benim. Muhanet anan vermese de, sen gönlümün sultanısın, ey aşk perisi.

Sen ki MÜLKÜN TEMELİSİN, GÖNLÜMDE TEMELLİSİN. Arayıp bulacağım seni er-geç, ilk göz ağrım, gerçek sevdam ADALET HANIM! Dön artık, Dünya gözüyle bir kere daha döndüğünü göreyim, Berlin Hâkimi gibi türkünü söyleyeyim. Son olarak sana olan aşkımı bir de şiirle ifade edeyim istedim. İşte, o şiirim:

ADALET HANIM…

SANA ÂŞIĞIM BEN ADALET HANIM

BU AŞKIM HİÇ BİTMEYECEK

SANA ÂŞIK OLMAK ALLAH’IN EMRİ

DİN GİBİDİR, İMAN GİBİ SENİ SEVMEK

GÜNEŞİN BATMASI GİBİ

NEDEN BİRDEN KAYBOLDUN

SENSİZ NEHİRLER KURUYACAK

TOPRAKLAR ÇÖLLEŞECEK

DENİZ MAVİSİ GÖZLERİNE VURGUNUM

BAŞAK GİBİ SAPSARI SAÇLARINA

NEDEN GİZLENDİN, GÖRÜNMEZ OLDUN

YOKLUĞUN YETTİ CANIMA

GERİ GELMEN UMUDUYLA TESELLİM VARDIR

YAŞIYAMAM İNAN BU TESELLİ OLMAZSA

SENİ BEKLEYECEĞİM SONSUZA KADAR

BİLİYORUM, BİR ADIMLIK MESAFEDESİN BANA

ÂŞIKLARIN ÇOK MU ÇOK

NUŞİREVAN VE ÖMER GİBİ

SANA ÂŞIK BİRİ DE

BERLİN’İN HÂKİMİYDİ

ADALET’İN YOKLUĞU

YAKTI KAVURDU BENİ

NASIL VAZGEÇERİM ADALET’İN AŞKINDAN

GÖNLÜM YANMIŞ, TUTUŞMUŞ BU AŞKLA İNAN

NERELERDESİN, GÖRÜNMEZSİN

GÖKLERE Mİ ÇEKİLDİN

MELEKLER Mİ KISKANDI

DEMOKRASİ ZEMBİLİYLE GERİ DÖN DE İN

SENİN YOKLUĞUNA DAYANAMAM ARTIK

GEL ARTIK GEL VE GÖZYAŞIMI SİL

SENSİZ HAYAT ZINDANDIR İNAN

ADALET’SİZ YAŞAMAK, YAŞAMAK DEĞİL

GEL DE MASMAVİ GÖZLERİN

YİNE IŞIKLAR SAÇSIN

SARI SAÇLARINA HASRET KALMIŞIM

GEL ARTIK ÇÂRESİZİM, TEK ÇÂREM SENSİN

NERDESİN ADALET HANIM NERDESİN

GEL ARTIK, NEREDEYSEN GEL

BİLMİYORUM NERELERDESİN AMA

GÖĞE ÇEKİLMİŞİN MUHTEMEL

GEL DE YOLLARINA GÜLLER DÖKEYİM

(ADALET GERİ DÖNDÜ) DİYE COŞAYIM-SEVİNEYİM

EĞER DÖNECEKSEN, BEN ÖLMEDEN DÖN

BİR AYAĞIM ÇUKURDA, HABER VEREYİM

TAŞLAMA

UTANÇ VERİCİ ELBET

ÇELİŞKİLİ KARARLAR

ADALETİ ZEDELER

ELBETTE BU OLANLAR

AK’A (KARA) DİYORLAR

KARA’YA (AK) DİYENLER

ADALET HANIM İÇİN

TATİLE ÇIKMIŞ DERLER

YİRMİ YILDIR TATİLE

ÇIKMIŞ OLAN ADALET

GÜNÜ GELİR GERİYE

DÖNECEKTİR BİL ELBET

ÖMER GERİ GELİRSE

ADALET GERİ DÖNER

FİRAVUN’A, NEMRUT’A

BOYUN EĞMEYİN İSTER

ADALETE GÜVENİN

YÜZDE YİRMİ OLDUĞU

BİR ÜLKEDE YAŞAMAK

ÇEKİLMİYOR BİL BUNU