ARTIK, HUZUR EVİ İHTİYAÇ

Daha önce birkaç kez değindiğim konulardan birisi de huzur evi ihtiyacıdır.

Son yıllarda artan bir şekilde çocukları tarafından terk edilen ve yalnız yaşamaya mahkûm edilen hemşerilerimize ait hikâyeleri duyuyoruz.

Son olarak arife günü akşamında 4 ü erkek 7 çocuk annesi olan bir yaşlı teyzenin hikâyesini duydum.

İleri yaşının yanı sıra engelli ve tek başına yaşamını sürdüremeyecek durumda olan bu teyze bir evde tek başına bırakılmış.

Yukarıda bahsettiğim gibi bu türden örnekleri çok sık bir şekilde duymaya başladık.

Anne babaya eski sevgi ve saygı kalmadı. Kentin büyümesinin etkisi ile sosyal baskısının ortadan kalkmasının da etkisi ile anne babalar anne babalar bir yük olarak görülmeye başlandı.

Bunun önüne geçmek çok zor. Ancak yaşlıları da tek başlarına yaşamaya ve adeta kaderlerine terk etmekte insanlığa da uymaz.

Bunun tek yolu yaşlıların ömürlerinin son demlerini rahatça geçirebilecekleri, gün boyu dört duvara bakma yerine akranları ile bir kaç kelime sohbet edebileceği, ilaçlarını unutmadan alabilecekleri, yemeklerini sıcak bir şekilde yiyebilecekleri bir ortam oluşturmak gerekiyor.

Bu da ancak bir huzur evini hizmete sokmakla sağlanabilir. Bu nedenle artık Siirt’te bir huzur evinin ister devlet eliyle veya isterse engelli bireylere hizmet veren özel rehabilitasyon merkezleri örneğinde olduğu gibi yine devlet desteği ile özel sektör tarafından kurulmalıdır.

Umarım en kısa bir zamanda böyle bir huzur evinin yaşlılara hizmet vermeye başladığını görürüz.