Nöbetçi Eczaneler
Siirt’in ünlü simalarından Rıfat Bakır’ı anlatmaya devam ediyoruz. Aradan bunca yıl geçmiş olmasına rağmen o günleri anlatırken heyecandan sesi çatallaşıyor, gözleri nemleniyor, “Hâlâ o büyük insanı arıyorum.” Diyordu.
Bu olaydan sonra Rıfat Bakır’ın yeniliği seven, araştırmacı yapısı hızla görev yapmaya başlıyor. İstanbul’a gidiyor. Burada ilgisini üç şey çekiyor; müzik, fotoğrafçılık ve sinema. Kurslara ve zamanın müzisyenlerinin sohbetlerine katılarak noktayı ve saksafon çalmayı öğrenir. Sessiz siyah beyaz sinema filmlerini izleyerek ve makinistlere sorular sorarak sinemacılık hakkında da epey bir bilgi sahibi olmuştur. İstanbul Rıfat Bakır’a yalnız bunları kazandırmamıştır. Ona iyi bir Türkçe kazandırmış ve kendine güvenmesini ve toplumsal olaylara daha duyarlı olmasını sağlamıştır. Ardından tekrar Siirt.
Yıl 1927 Siirt’te bir ilk gerçekleşiyor. Bir askeri uçak daha sonra halk arasında ‘meydanı tayyara’ yani ‘uçak meydanı’ olarak anılacak geniş alana inecek. Halk toplanmış, demirden kuşu seyredecek. Rıfat Bakır onların arasında. Hem de İstanbul’dan getirdiği fotoğraf makinesi ile birlikte. Uçağın fotoğraflarını çeker ve hemen kurduğu stüdyoya dönerek tab ederek alana döner. Komutan Anadolu’nun ücra bir köşesinde böylesine hızlı bir fotoğrafçının varlığından dolayı hem şaşırır hem memnun olur. Yaverine fotoğraflarının parasını ödenmesi talimatını verir. Ancak Rıfat Bakır itiraz eder. “Ben bu fotoğrafları parasını almak için çekmedim” der. Komutan bu açıkgöz Anadolu delikanlısını ödülsüz bırakmak istemez. Uçağa bindirilmesini ve Siirt üzerinde birkaç tur attırılmasını talimatını verir. Yakınlarının itirazlarına rağmen Rıfat Bakır, uçağa binerek hayatının ilklerinden birini gerçekleştirir.
Bu olağanüstü üstü insanı anlatmaya devam edeceğiz.
YORUMLAR