DARBELER VE ANAYASALAR!

Türkiye, Cumhuriyet tarihinin en demokratik ve özgürlükçü anayasasına 27 Mayıs darbesi sayesinde kavuşmuştu. 27 Mayıs darbesinin tek ve en büyük kusuru, o yılların yöneticileri hakkında verilen İDAM KARARLARI olmuştur. İdamlar yaşanmasaydı, 27 Mayıs darbe değil, gerçek anlamda bir devrim olarak nitelendirilebilirdi.

Ne kadar unutturulmak istense bile Demokrat Partinin özellikle 1957 seçimleri sonrası sözün tam anlamıyla demokrasiyi rafa kaldırdığı dönem olmuştur. Bunun sonucu olarak gençlik hareketleri alabildiğine yaygınlaşmış, üniversiteler birer isyan ocağına dönüşmüşlerdi. 1955-1960 yıllarına ait gazete arşivleri incelenirse, neler yaşandığı daha iyi anlaşılacaktır. O yıllarda iktidarda olan Demokrat Partinin şimdilerde sütten çıkmış ak kaşık olarak gösterilmesini, o günleri yaşayanlara kabul ettiremezsiniz. Keşke o idamlar yaşamasaydı da, 27 Mayıs darbe değil, devrim olarak anılsaydı!

1960 yılının ilk aylarında DP’nin zulümlerine karşı üniversiteler hareketlenmiş, öğrenciler hemen her gün eylem yapar duruma gelmişlerdi. 28 Nisan 1960’ta yaşanan büyük öğrenci hareketi üzerine sıkıyönetim ilân edilerek, silahlı güçler, eylemcilere karşı sahaya sürülmüşlerdi. O yıllarda Demokrat Parti iktidarının baskıları, baskı olmaktan çıkmış, adeta zulme dönüşmüştü. Toplumun birçok kesiminde baskılara yönelik tepkiler artarken, İstanbul Üniversitesi Beyazıt Kampüsü’nde de öğrenciler DP aleyhine protestolar gerçekleştiriyorlardı.

28 Nisan 1960 tarihinde Beyazıt kampüsünde öğrencilerin, DP iktidarı aleyhine düzenlediği gösteriye polisin saldırması sonucu öğrenci Turan Emeksiz polis kurşunuyla vurulmuş ve hayatını kaybetmişti.

İktidarın olayları bastırmasını istediği İstanbul Emniyet Müdürü Bumin Yamanoğlu, yürüyüşe geçen gençlere ateş açılması emrini vermişti. Polis Şefi Zeki Şahin’in yönettiği atlı polislerden biri tarafından açılan ateş sonucu Turan Emeksiz olay yerinde ölmüş, çok sayıda öğrenci yaralanmıştı. O günden bugüne Turan Emeksiz’in yerden seken kurşunla öldürüldüğü savı yayılmaya çalışılmış, ancak 53 yıl sonra, 2013 yılı Mart ayında TBMM Darbeleri Araştırma Komisyonu Adli Tıp raporunu açıklayarak, Turan Emeksiz’in yüksekten atılan bir kurşunla öldüğünü, cebinden de iki tiyatro bileti çıktığını açıklamıştı.

Bu olay, 27 Mayıs 1960 darbesini tetikleyen önemli bir dönemece işaret etmişti ve tarihe “28 Nisan Olayları” olarak geçmişti.

27 Mayıs 1960 sabahı, yönetime el koyan askerler, emekli edilmek üzere zorunlu izne çıkarılmış olan Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Cemal Gürsel’i İzmir’deki ikametgâhından pijamasıyla getirerek (Milli Birlik Komitesi) adını verdikleri ihtilal komitesinin başına geçirmişlerdi. 37 subaydan oluşan Milli Birlik Komitesi, Türkiye Büyük Millet Meclisinin bütün yetkilerini kullanacağını açıklamıştı. Milli Birlik Komitesi, yasama yetkisini doğrudan doğruya, yürütme yetkisini de Devlet Başkanınca atanan ve Komitece onaylanan Bakanlar Kurulu eli ile kullanmıştı. İkinci aşamada MBK tek başına kullandığı iktidarı, sivil bir kurul olan Temsilciler Meclisi ile paylaşmaya başlamıştı. Ord. Prof. Sıddık Sami Onar Başkanlığında oluşturulan Anayasa Komisyonu Cumhuriyet tarihimizin en özgürlükçü anayasasını hazırlamıştı.

Yeni anayasa sayesinde Türkiye gerçekten bir özgürlükler ülkesi olmayı hedefliyordu. Siyasi partilerin, sendikaların ve diğer sivil toplum örgütlerinin kurulması konularına büyük kolaylıklar getirilmekteydi. Biri millet meclisi diğeri senato olmak üzere iki meclis kurulacaktı. Seçimlerde baraj olmayacaktı. Her parti, halk içindeki gücü oranında meclislerde temsil edilme imkânına kavuşturulmuştu. Adına MİLLİ BAKİYE denilen bir sistemle, artık oylar birleştirilmekte ve oy oranlarına göre siyasi parti kontenjanlarına dağıtılmaktaydı. İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirisi, 1948 İnsan Hakları Evrensel Bildirisi ve 1950 Avrupa İnsan Hakları sözleşmesinden yararlanılarak hazırlanmış olan yeni anayasa sözün tam anlamıyla bir özgürlükler anayasasıydı. 27 Mayıs 1961 günü Kurucu Meclis tarafından kabul edilen ve 9 Temmuz 1961 günü halkoyuna sunulan anayasa, halk tarafından da onaylanarak yürürlüğe girmişti. 1961 Anayasası özellikle kuvvetler ayrılığı ilkesinin sağlanması açısından sözün tam anlamıyla ideal bir anayasaydı. Hukukun bağımsızlığı açısından, Avrupa Devletlerinden bile önde bir anayasa olmuştu. Ne var ki, bu anayasayı milletimize çok görenler, ilk fırsatta değiştirmeyi ve geriye dönüşü iş edindiler. Daha sonra gerçekleşen muhtıralar ve darbelerle sağlanan özgürlükler geri alındı. Seçimlere yüzde 10 gibi, hiçbir Avrupa devletinde olmayan bir baraj getirilerek, yeni partilerin kurulmasının önüne set çekildi. Kuvvetler ayrılığının ruhuna FATİHA OKUNDU! Böylece Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları anayasal haklar açısından 100 yıl geriye savruldu! Her ne kadar son seçimde baraj yüzde 7’ye indirilmiş ise de, bu da elbette çok yüksektir ve yeni siyasi partilerin oluşmasının önünde engel olmağa devam edecektir.

Evet, Türkiye Cumhuriyeti en demokratik ve özgürlükçü anayasasına 27 Mayıs 1960’ta gerçekleşen darbe sayesinde kavuşmuştu. Darbenin gerçekleşmesinin ardından Kurucu Meclis tarafından 27 Mayıs 1961 tarihinde kabul edilen Anayasa metni 9 Temmuz 1961 tarihinde halkoyuna sunulmuş ve Anayasa, % 61,5 oranında kabul edilerek yürürlüğe girmişti. Ancak 12 Eylül 1980 darbesi sonrasında askerî yönetimin emriyle hazırlan, 23 Eylül 1982 tarihinde Danışma Meclisi tarafından ve 18 Ekim 1982 tarihinde Millî Güvenlik Konseyi tarafından kabul edilerek, 7 Kasım 1982 Pazar günü yapılan halk oylaması sonucu yüzde 91,37 oranında kabul oyu ile kabul edilen anayasa ile Türkiye Cumhuriyeti demokratik haklar açısından yüz yıl gerilere savrulmuştu.

Evet, 27 Mayıs 1960 yılında gerçekleşen askeri darbeyle getirilen en demokratik anayasa, 1980 yılında gerçekleşen bir darbe sonucu berhava edilmişti. İşte, iki darbe arasındaki fark. Bir darbe özgürlükleri getirirken, diğer bir darbe ile özgürlükler berhava edildi. İşin tuhaf tarafı özgürlükler içeren 1961 anayasasına yüzde 61.5 kabul oyu kullanılırken, özgürlükleri adeta silip süpüren 1982 anayasasının yüzde 91.37 oy oranıyla kabul edilmiş olmasıdır.

TAŞLAMA

BU BİZİM ÜLKEMİZDE

KADIN OLMAYACAKSIN

“SAÇI UZUN VE AKLI

KISA” ANILACAKSIN

BU BİZİM ÜLKEMİZDE

ÇOCUK DA OLMAYASIN

DAYIN YOK İSE ŞAYET

UCUZ SATILACAKSIN

BU ÜLKEDE ORMAN DA

OLMAYASIN SAKIN HA

BİL Kİ YAKARLAR SENİ