Nöbetçi Eczaneler
Atatürk’ün, bu millete en büyük vedialarından biri, laiklik ilkesini benimsetmiş olmasıdır. Laikliği (DİNSİZLİK) olarak empoze eden zihniyete karşılık, bu milletin büyük bir çoğunluğu laiklik diyor, laiklik istiyor. Bu durumda, laikliği dinsizlik olarak görenler açısından milletin yüzde sekseni (haşa) dinsiz mi!
Konuyla ilgili yapılan son araştırmalarda milletimizin büyük bir çoğunlukla laiklik prensibini benimsediği ortaya çıkmıştır. Hatta AK Partili olduklarını belirtenlerin yüzde 60’ına yakını, laiklik ilkesini benimsediklerini dile getirmişlerdir. DEM’li olduklarını belirtenler içinde laikliği benimseyenlerin oranları da aşağı yukarı AKP’lilerin oranı kadardır. CHP ve MHP’de ise laikliği benimseyenlerin oranları neredeyse yüzde 90’ları bulmakta.
Laiklik, elbette ve hiçbir anlamda DİNSİZLİK DEĞİLDİR. Laiklik, toplum içinde bulunan bütün bireylerin kendi dinlerini özgürce kullanabilmeleri kuralıdır. Laiklik (sizin dininiz size, benim dinim bana) kuralının hayata geçiriliş tarzıdır.
Laiklik camiye giden Müslüman’ın yanında Hıristiyan’ın Kilise’ye, Yahudi’nin Havra’ya, diğer din saliklerinin de kendi mabetlerine gidebilme özgürlükleridir. Dini taassup yüzünden meydana gelen katliamların önüne geçilmesidir.
Laiklik, devlet düzeninin ve hukuk kurallarının akla ve bilime dayandırılmasıdır. Ayrıca; insanların, dini inancına ve vicdan hürriyetine karışılmaması, herkesin din ve inancının gereklerini serbestçe yerine getirebilmesi olarak da tanımlanabilmektedir.
Laiklik, din olgusunun çağdaş bir düzeye getirilmesidir. Din ile ilgili işlerin belli bir düzen haline getirilerek, devletin din ve vicdan hürriyetini tanımasıdır. Kısaca din işleri ile devlet işlerinin ayrı tutulması demektir. Herkesin istediği gibi ibadet etme özgürlüğüdür.
Laiklik bir devletin temelini, hukukunu dine dayandırmaması demektir. Fransa ihtilali ile ilk kez temel hakları bir bütün olarak geçilmesi aşamasına gelinmiş, laiklik dünyaya yayılmaya başlamıştır. Laiklik asla, devletin dine karşı cephe alması demek değildir.
Laiklik, devlet işlerinin ve hukuk kurallarının dine değil, akla ve mantığa göre düzenlenmesi, ancak kimsenin dini inancına ve vicdan hürriyetine karışılmaması demektir.
Kur’an-ı Kerim’in Kafirun Süresi 6. Ayetinde: “Lekum dînukum veliye dîn” buyurulmaktadır. “Sizin dininiz size, benim dinim de banadır” anlamına gelir.
Ayet-i Kerimenin tümü: “Benim dinim ayrı, sizin dininiz ayrıdır. Ben sizin mabudlarınıza tapanlardan değilim. Siz de benim taptığım tek Allah’a tapmıyorsunuz. Ben sizin mabudlarınıza asla ibâdet edemem. Siz de benim mabuduma ibâdet için hazır değilsiniz. Onun için benim yolum ve sizin yolunuz hiçbir zaman birleşmez” şeklinde tercüme edilmektedir.
Bu ifade, kâfirlere hoş görünmek için değil, gittikleri yolda devam ettikleri sürece onlardan kesinlikle beraat ve ilişki kesmeyi ilan etmek içindir. Aynı zamanda kâfirlerin, din konusunda Allah’ın Resulü ve ona iman edenler ile hiçbir zaman uzlaşmayacağını belirtmeyi ve bu konuda ümitlerini kesmelerini de kapsamaktadır.
Nitekim bu beraat ilanı, bu sureden sonra nâzil olan Mekki surelerde peş peşe tekrarlanmıştır. Bu mânada âyet-i kerîmelerde şöyle buyrulur:
“Eğer seni yalanlarlarsa de ki: «Benim yaptığım bana, sizin yaptığınız sizedir. Siz benim yaptıklarımdan sorumlu değilsiniz, ben de sizin yaptıklarınızdan sorumlu değilim.»” (Yûnus 10/41)
“Rasûlüm! Bütün insanlara şunu ilan et: «Ey insanlar! Eğer benim dinimden herhangi bir şüphe içindeyseniz, şunu bilin ki, ben sizin Allah’tan başka taptıklarınıza tapmam. Ben ancak sizin canınızı alacak olan Allah’a kulluk ederim. Çünkü bana, mü’minlerden olmam emredildi.»” (Yûnus 10/104)
“De ki: «Bizim işlediğimiz herhangi bir suçtan siz sorguya çekilecek değilsiniz; biz de sizin yaptıklarınızdan sorguya çekilmeyeceğiz.» De ki: «Rabbimiz hepimizi bir araya toplayacak, sonra aramızda en doğru bir şekilde hükmünü verecektir. Çünkü O, hükmünü adâletle verip gerçeği ortaya çıkaran ve her şeyi hakkiyle bilendir.»” (Sebe’ 34/25-26)
Aynı üslup Medine döneminde de devam etmiştir:
“İbrâhim’de ve beraberindeki mü’minlerde sizin için uyulması gereken güzel bir örnek vardır. Onlar putperest kavimlerine şöyle demişlerdi: «Biz kesinlikle sizden de sizin Allah’ı bırakıp taptıklarınızdan da uzağız. Sizi ve bâtıl dininizi reddediyoruz. Sizinle bizim aramıza, siz sadece tek olan Allah’a iman edinceye kadar sürüp gidecek bir düşmanlık ve nefret girmiş bulunmaktadır.» Ancak İbrâhim’in babasına söylediği: «Senin için Rabbimden bağışlanma dileyeceğim; ancak Allah’tan gelecek bir azabı senden savmam da mümkün değil» demesi örnek olmaz! Onlar şöyle dua ederlerdi: «Rabbimiz! Yalnızca sana güvenip dayandık, sana yöneldik. Dönüşümüz de ancak sanadır!»” (Mümtehene 60/4)
Kur’ân-ı Kerîm’in bu beyânları ve “Artık sizin dininiz size, benim dinim bana!” (Kâfirûn 109/6) ifadesinin mânası, “siz kendi dininize devam edin, ben de kendi dinime devam edeyim” değildir. Aslında maksat, bütün insanları tevhid dinine ve “De ki: «Ben, her türlü şirk ve gösterişten uzak durup taat ve ibâdetimi yalnız Allah’a has kılarak sadece O’na kulluk ederim.»” (Zümer 39/14) âyetinde ifade buyrulduğu gibi tek olan Allah’a ihlasla kulluğa davettir.
Ancak, (dinde zorlama yoktur) hükmünü de bilmek gerekir. İşte, lâiklik de (Dinde zorlama yoktur) hükmünden kaynaklanan bir durumdur.
