EVDE KAL, AÇ KAL!!!

Devlet Baba, vatandaşlarına (EVDE KAL!) diyor. Evde kalmasına kalalım da, peki ne yiyelim, ne içelim, kullandığımız doğalgazın, elektriğin, suyun parasını nasıl ödeyelim. Evde kalınız diyenler, aynı zamanda AÇ KAL! Dediklerinin farkında değiller mi!

Hani, koli-koli gıdalar dağıtsalar, ülke olarak koronavirüs belâsından kurtuluncaya kadar su parası, elektrik parası, doğalgaz parası alınmayacak deseler, hiç kimsenin işinden, aşından olmayacağının garantisini verseler, zaten kimselerin dışarıya çıkacağı yok. Hem dışarıya çıkma, çalışma diyeceksin, hem vatandaşın suyunu, elektriğini, doğalgazını keseceksin! Evlerinde tıkadıklarım ne yerler, ne içerler umurunda bile olmayacak, ama (dışarıya çıkma) diyerek ahkâm keseceksin.

Vatandaş, dışarıya çıkmağa pek meraklı değil. Dışarıya çıkıyorsa, bir mecburiyetten, bir zaruretten dışarıdadır. Ekmeğinin derdinde olduğu, işini kaybetmemek korkusu yaşadığı için dışarıya çıkmaktadır.

Vatandaşa, işe çıkmamasını öğütleyenler hele bir işini, aşını kaybetmeyeceğinin garantisini versinler bakalım. O zaman dışarıya çıkan olacak mı!

 (DIŞARIYA ÇIKMA) diyenlerin tuzları kuru. Bazılarının yüksek dereceden 3-4 maaşları, yönetim kurulu üyeleri olarak hakkı huzurları var! Ömür boyu yetecek servetlere, samanlara sahipler. 7-8 maaşlarını hibe ederlerse ne olmuş yani, gerçek servetleri yanında tuz parası bile olmayan bu hibe gösterileriyle saf ve ahmak müritlerinden başka kimi kandırabilirler. Dünya Bankasında tonlarca altınları Euro, ABD cinsinden milyarlarla paraları var!

Hani (az veren candan, çok veren maldan) diye bir atasözümüz var ya! Durum bundan ibaret. Servetleri yanında 7-8 maaşları çekirdek parası bile olmaz!

Emekliler olarak, evde kalıyoruz. Asgari ücret üzerinden de olsa belli bir gelirimiz var. Rabbimize şükrediyoruz. Ya, bu miktara da sahip olmayan işsizlere, işlerinden olanlara, olacaklara ne demeli. Onlar nasıl evlerinde kalsınlar! Kâğıt toplayıcılar, simit satıcılar, ayakkabı boyacıları, berberler, kuaförler, lokantalarda garson olarak çalışırlarken, işlerine son verilenler. Bütün bunlar ne olacak, ne yapacak, kimin veya kimlerin umurunda.

 (EVDE KAL!) DEMEK KOLAY. BUNUN TERCÜMESİ MİLYONLARCA İNSANA (AÇ KAL!) DEMEKTİR. BU DURUMU, ANCAK YAŞAYANLAR BİLEBİLİRLER!