GEÇ KALDIK AMA

Kültürümüze meraklıyım… Geleneklerimizi, göreneklerimizi, sözlü  yani somut olmayan kültürel mirasımızı seviyorum ve bu nedenle yazılarımın konuları arasında kültürel konular önemli bir pay alıyor çünkü, kaybolan o kültürün zenginliğini biliyorum.

Kaybolan kültürümüz arasında hikaye, masal ve müzik parçaları büyük yer tutuyordu. Televizyonların evlerimize girmediği 1975’li yıllara kadar uzun kış gecelerinde hemen-hemen her evde birden çok masal anlatılırdı. Arapça ve Kürtçe olarak anlatılan yüzlerce hikaye ve masal vardı. E 5 karayolunun üstünde konumlanan kadınlarına ulaşmak çok kolay. Somut olmayan o kültürümüz yalnız hikaye ve masallarla sınırlı değildi. Bir o kadar da tekerleme bilmece ve odanın içinde oynanan oyunlarımız insanlarımızın zamanlarını güzel bir şekilde değerlendirmelerine yardımcı oluyordu.

Birde müzik parçaları vardı. Düğünlerde sünnetlerde söylenen neşeli türkülerin yanı sıra ağıtlar da önemli bir yer tutuyordu. Son yıllarda bile Van’da bir cinayete kurban giden Zeko’dan, Botan Çayında eşiyle birlikte boğulan yeni evli Naci Cezlan’a kadar hemen her acılı olayda insanımız duygularını türkülerde dile getiriyordu. Bugün artık bunlara tanık olamıyoruz, duygularımız mı köreldi bilemiyorum.

Türkülerden bahsetmişken tam bir halk şairi bir ozan olan Sabo Tete’den bahsetmemek haksızlık olur. Kendisine fısıldanan her bir isme ve her bir konuya Allah vergisi bir yetenekle arka arkaya dizeler sıralardı. Diğerleri gibi onun da türkülerinden artık günümüzde söz etmek pek mümkün olmuyor.

O nedenle vakit geç ama, zararın neresinden dönülse kardır diyelim. Hiç değilse elde kalan kırıntıları kurtarmaya bakalım. Ekipler kurup, mahalle-mahalle köy-köy, mezra-mezra gezip bu kültürel ürünleri  toparlayalım ve gelecek nesillere aktarılmasını sağlayalım…