SAM GÜNLERİ!

Sam günlerinin sıcakları kendilerini iyice hissettirmeye başladılar. Önce, ceketlerimizi sırtımızdan çıkardık, sonra uzun kollu gömleklerimizi, kısa kollularla değiştirdik. Şimdi, ayıp olmazsa çarşıda-pazarda don-atlet gezeceğiz.

Geçenlerde, sofu geçinen bir dostum sıcaklardan yakınarak:

-Bu kadar sıcağa bile dayanamıyoruz! Cehennemde halimiz ne olacak! diyerek sözde sofuluk taslayınca dayanamadım:

-Vallahi, işin orasını sen düşüneceksin. Ben cennete gireceğime göre, benim için böyle bir sorun yok! dedim. Arkadaşım sözde şaşırmış gibi yaparak:

-Cennete gireceğinden nasıl bu kadar emin olabiliyorsun! deyince, cevap verdim:

-Ben kendi amellerimden değil, YÜCE ALLAH’IN (CELLE CELELÜHÜ) rahmetinden eminim. Sen ise, Yüce Rabbimizin rahmetinden ümit kesmiş durumdasın! Aramızdaki fark bu! (Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz) buyruğunu hiç mi duymadın!

Evet, güneş gerçekten yakmağa başladı. Bir süre öncesine kadar yollarda güneşli kesimleri tercih ederken, şimdi gölgelik yerlerde ve kuytularda dolaşmayı yeğler hale geldik. Gündüz 10:00-16:00 saatleri arasında mümkün mertebe evden veya iş yerinden çıkmıyoruz. (Allah’ım, yazımızı yaz; kışımızı kış yap!) şeklinde tercüme edilebilecek Siirt’çe bir özdeyişimiz olduğunu da anımsatalım. Kimileri bunlara (TABİAT KANUNLARI) deseler bile biz bunları (YÜCE ALLAH’IN KANUNLARI) olarak görüyor ve kabul ediyoruz.

Evet, geçmiş yıllara dayalı 40 gün olarak kabul edilen SAM SICAKLARI enselerimizde adeta boza pişirmekte. Günün 24 saati klimalar, ventilatörler çalışır durumda.

Özellikle bebekler ve yaşlılar sıcaklardan daha çok etkilenmektelmer.  Erkekler, sıcaklara karşı kadınlardan biraz daha fazla duyarlı. Bebeklerin ve 5 yaş altı çocukların sıcaklığa karşı fizyolojik koruyucu mekanizmaları yeterince gelişmemiştir. Ek hastalığı olanlar: Hemen hemen tüm kronik hastalıkları olanlar sıcaklık artışlarından daha fazla etkilenmektedirler.

Sözün özü, sıcakların zirve yaptığı SAM GÜNLERİNDE kendimizi koruyalım. Mümkün mertebe dışarıya çıkmayalım.

ANEKDOT

Güneşle, rüzgâr yarışa girmişler. Rüzgâr:

-Ben senden güçlüyüm. Bak şu yaşlı adama. Onun ceketini nasıl sırtından çıkaracağım! diyerek bütün şiddetiyle esmeye başlamış. Yaşlı adam üşümüş. Ceketine daha da çok sarılmış. Kendisini  rüzgârdan korumak için bir  mağaranın kovuğunun içine girmiş. Rüzgâr, sonunda pes etmiş.

Sıra Güneş’e gelmiş. Güneş yeryüzünü iyice ısıtmış. Yeryüzü ısınınca, adamcağızı ter basmış, önce ceketini, arkasından kazağını çıkarmış.

Güneş, rüzgâra seslenmiş:

-Yarışı sen mi kazandın, ben mi! demiş.

Unutmayalım, her işin sonunda kazanan mutlaka iyiler olurlar!